Vastelaoves leedjes

‘t Hertje
In idder Tegels hert dao zit ein hertje
Zo’n adel biës met baove ein gewei
En achter aan det hertje hingk ein sjtertje
Haaj dich dao aan vas en kôm maar mei-j!
Want of-se nôw jaeger bös of proëi
Dien hertje mak ‘t laeve moëi
In idder Tegels hert dao zit ein hertje
‘t klop, ‘t klop! Gans Tegele duit mei-j
‘t klop, ‘t klop! Gans Tegele ge weid
‘t Aai-je Tegels Hert det is ôs veurbeeld
Det is wao alle Tegelse vur sjtaon
Symbool wat dae roedel doën beejein helt
Van vuël gelök, d’n bronstiéd en ein traon
En idder Hert det zuk zien eige hertje
Dao geit hae veur as jaeger door de nach
Maar krieg die jach daonao auch nag ein sjtertje
Den wuërt get door d’n ooievaar gebrach
Det hert det is der auch met vastelaovend
Dao klop ‘t hertje vur ‘t ganse jaor
Van ‘s jmorges vruug toet hiel laat op d’n aovend
Op woensdaagmorge is ‘t dao-mei-j klaor
Met vastelaovend ken ‘t alles waere
Vergaet daodoor ‘t dagelikse leid
Den zitte op de paedjes auch gen baere
Is idderein zich-zelluf dus gewei-jd
In Venlo wuërdt me gruëtser met de jaore
Maar weej gaeve uch ein geheim nôw sjtiekem mei-j
Det minnig Venloos hertje is gebaore
In Tegele, in pannekletser klei
Vuël Venlonaere gaon der nach van zjweite
Det zeej ‘t heej hiel sjoën hebbe gehad
Det laote ze in Tegele noei-jt weite
Maar ze zinge waal ‘t hels van HERTJE sjtad
Teks: Jan van Mersbergen/ Frans Pollux
Meziek: Frans Pollux
Nao ein idee van ‘t oelestrio 2018